ဖလံုေမါ၀္ထါင္၊ ဖလံုဖါ.ထါင္ (သို ့) ကညီမို ့ထံး၊ ကညီပါ့ထံး

ဒီေန ့ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေဒါနေျမရဲ့ ဘေလာ့ထဲက စပ္မိစပ္ရာေလးတပုဒ္ကို စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးဟာ ကရင့္တမ်ဳိးသားလံုးအတြက္ အလြန္အေရးျကီးတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကရင့္တမ်ဳိးသားလံုးအတြက္ သတိထားစရာ ခ်က္ေတြကိုလည္း ေရးထားပါတယ္။ ဆက္လက္ရွဳစားႏိုင္ပါတယ္။
စပ္မိစပ္ရာ (၃)
ဖလံုေမါ၀္ထါင္၊ ဖလံုဖါ.ထါင္ (သို ့) ကညီမို ့ထံး၊ ကညီပါ့ထံး
တစ္ေန ့ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က (ပြာပို ့ ေနယကြတေန ့ဘာ) လို ့သူ ့ပါးစပ္ကေနထြက္လာတယ္။ က်ေနာ္ပိုးတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း သူမသိလို ့ပဲေျပာမိတာလာ၊ သိသိရင္းနဲ ့တမင္သက္သက္ေျပာတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပ့မယ္ ဒီလိုပညာတတ္ လူငယ္တစ္ေယာက္စီမွာ ဒီအေတြးအေခၚေတြ ရွိေနတာကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ ကရင့္အနာဂတ္အတြက္ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာေတာ့ မဟုတ္မွန္း က်ေနာ္သိေနပါတယ္။

ထို ့နည္းတူစြာပဲ တစ္ေန ့ေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ ့အြန္လိုင္းမွာ စကားေျပာ ျဖစ္တယ္။ သူက (ယွင္ဏွ္ ယ္ုေယါ၀္ေဏွ္ေအး) လို ့ ေျပာခဲ့တယ္။ သူဘာေၾကာင့္ ဒါေတြေျပာထြက္လည္းဆိုတာေတာ့ သူ ့ကိုဆက္မေမးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုမ်ဳိးေခတ္ပညာ တတ္လူငယ္ေတြစီမွာ ဒီလိုမ်ဳိး အေတြးအေခၚ၀င္ေနတာကေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္လို ့ က်ေနာ္ သံုးသပ္မိပါတယ္။

ျပီးေတာ့ (ယာေနကေညာ၊ ေအာ္ေနပို ့) (ယ္ုဏွ္ဖလံု၊ အေ၀့ဏွ္ ယွင္) ဆိုတဲ့အသံုးအႏွဳန္းေတြကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွားသံုး ေနတာကိုလည္း ေတြ ့ေနရတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးအသံုးအႏွဳန္းေတြရဲ့ အႏွစ္သာရ၊ ထိေရာက္မွဳ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာကို သိလို ့ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိပဲနဲ ့ ေျပာသည္ျဖစ္ေစ အဲ့ဒါေတြကို ဆက္သံုးျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တို ့ မျမင္ႏိုင္တဲ့ခဲြျခားမွဳအက္ေၾကာင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ ၾကီးထြားလာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သံုးသပ္မိပါတယ္။

ကိုယ္ေတြ ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ျပန္ျပီးေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ -- တစ္ေန ့ ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ပါတီလာဖို ့ဖိတ္ျခင္းခံရတယ္။ က်ေနာ္တို ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးသြားၾကတယ္။ အဲ့ဒီညေန က်ေနာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းတစ္စုဟာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့လည္း (ဖလံုေမါ၀္ထါင္) သက္သက္ပဲ။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ တစ္ျခားလူေတြလည္းေရာက္ေနတာ ေတြ ့ရတယ္။ သူတို ့ေတြက အမ်ားအားျဖင့္ (ဖလံုဖါ.ထါင္) ေတြပါ။ က်ေနာ္တို ့ ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေတြက သက္သက္တစ္စု စုေ၀းထိုင္ျပီး သူတို ့ေတြက သက္သက္တစ္စု ထိုင္တယ္။ စကားေျပာေတာ့လည္း ကိုယ့္အစုနဲ ့ ကိုယ္ပဲ ေျပာၾကတယ္။ ပါတီတစ္ေလွ်ာက္လံုး အဲ့ဒီလိုပဲ။ က်ေနာ္တို ့အစုမွာ (ဖလံုဖါ.ထါင္) ေျပာတတ္တဲ့သူေတြပါပါတယ္။ က်ေနာ္က ဖလံုဖါ.ထါင္ေရာ၊ ဖလံုေမါ၀္ထါင္ေရာေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီပါတီ အစအဆံုး က်ေနာ္သတိထားမိပါတယ္။ ဖလံုဖါ.ထါင္နဲ ့ဖလံုေမါ၀္ထါင္ ေတြက သူစိမ္းလိုျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားေျပာ၊ ဆက္ဆံေရး (Communication) သိပ္မရွိၾကဘူး။ သူမ်ားေတြ သတိထားမိလား၊ မထားမိဘူးလားေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ အစအဆံုးသတိထားမိပါတယ္။ ဒီအခ်င္းအရာေတြက ဆိုးတဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို ့ က်ေနာ္ သံုးသပ္မိပါတယ္။

ပို ့နဲ ့ယွင္ နဲ ့ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက တစ္ခ်ဳိ ့လူေတြက ပို ့လို ေခၚရင္ ႏွိမ္တယ္လို ့ခံစားရတယ္။ ထို ့နည္းတူစြာပဲ ယွင္လို ့ေခၚရင္ မၾကိဳက္တဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒီအေခၚအေ၀ၚေတြက သတိမထားမိရင္ ဘာမွမျဖစ္သလိုနဲ ့ တကယ္ေတာ့ အႏၱရာယ္ရွိ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ (ဖလံု) ဆိုတာ ကရင္ လို ့အဓိပါယ္သက္ေရာက္ျပီး (ကညီ) လည္း ကရင္ လို ့ပဲ အဓိပါယ္ရပါတယ္။ တစ္မ်ဳိးလံုး ကို ဖလံု ေခၚေခၚ၊ ကညီ ေခၚေခၚ ေခၚလို ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ဳိးအစားေလး ခဲြျခင္လာတယ္ဆိုရင္ ဖလံုေမါ၀္ထါင္၊ ဖလံုဖါ.ထါင္ (သို ့) ကညီမို ့ထံး၊ ကညီပါ့ထံး လို ့ေခၚေ၀ၚ ရင္ ပိုျပီးညီညြတ္မွဳစီကို ဦးတည္သလို၊ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္စိတ္ ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ (Tension) ေလးေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္လို ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့ကရင္ေတြ (ကညီနဲ ့ပို ့၊ ဖလံုနဲ ့ယွင္) အသံုးအႏွဳန္းေတြကို ပယ္ဖ်က္ျပီး (ကညီမို ့ထံး၊ ကညီပါ့ထံး။ ဖလံုေမါ၀္ထါင္၊ ဖလံုဖါ.ထါင္) ဆိုတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းေတြကို အစားထိုးသံုးရင္ ပိုျပီးသင့္ေလ်ာ္ျပီး ညီညြတ္မွဳအတြက္ အားအင္တစ္ရပ္လို ့ က်ေနာ္ဆင္ျခင္ မိပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက စေကာေတြအေနနဲ ့ သူတို ့ ကိုယ္ကို ကညီပါ့ထံးလို ့ေခၚျပီး ပိုးေတြကို ကညီမို ့ထံး လို ့ေခၚဖို ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို ့နည္း တူစြာပဲ ပိုးေတြကလည္း သူတို ့ကိုယ္ကို ဖလံုေမါ၀္ထါင္လို ့ ေခၚျပီး စေကာေတြကို ဖလံုဖါ.ထါင္ လို ့ေခၚဖို ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ေခၚျခင္းအားျဖင့္ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ ေလးစားတာကိုေဖၚျပျပီး တန္းတူမွဳကိုလည္း အေရာင္ဟပ္ေစတယ္လို ့ က်ေနာ္ယံုၾကည္ ပါတယ္။

ဖလံုေမါ၀္ထါင္၊ ဖလံုဖါ.ထါင္ (သို ့) ကညီမို ့ထံး၊ ကညီပါ့ထံး လို ့ေျပာတဲ့ ေနရာမွာ တစ္ခ်ဳိ ့က (မို ့ထံး) ကို အေနာက္ပုိးလို ့ပဲ ထင္ၾကတာ လည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ အေရွ့ပိုးက ကရင္စာရင္းထဲမွာမ၀င္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ ကရင္က အေဖဖက္နဲ ့ အေမဘက္ ႏွစ္မ်ဳိးထဲရွိတာ ဘယ္ဖက္မွ မပါရင္ ကရင္မဟုတ္သလိုျဖစ္ေနတာေပါ့။ နယ္စပ္က လူၾကီးတစ္ေယာက္ေျပာဖူးပါတယ္။ ကရင္က သံုးမ်ဳိးရွိတယ္တဲ့။ ဖလံုရယ္၊ မို ့ထံးရယ္၊ ပါ့ထံးရယ္ တဲ့။ သူက ျမစ္၀က်ြန္းေပၚကလာတဲ့ ဖလံုေမါ၀္ထါင္ တစ္ေယာက္ပါ။ သူေျပာတာကို က်ေနာ္က ျပန္ေျပာ ခ်င္ေပမယ့္ သူ ့ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ ့သေဘာထားျပီး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲေန လိုက္တယ္။ ဒီအေတြးအေခၚက သူတစ္ ေယာက္တညး္မွာပဲရွိတာ မကဘူး လို ့က်ေနာ္ယံုပါတယ္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့လူေတြ (လူၾကီး၊လူငယ္၊ လူလတ္) က အဲ့ဒီလိုမ်ဳိးယူဆေတြးေခၚေနတာ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေတြက ေကာင္းတဲ့လကၡဏာမဟုတ္တဲ့အျပင္ ခဲြျခားျခင္းကို သေဘာသက္ ေရာက္ေနတယ္လို ့ ယူဆမိပါတယ္။

ဒါေတြက ျပင္လို ့မရတဲ့အရာေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပင္လို ့ရပါတယ္။ ျပင္ဖို ့လည္းနည္းလမ္းေတြရွိပါတယ္။ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္က်ေနာ္ တို ့အခုက ေနစျပီး ဒီအေခၚအေ၀ၚအသံုးအႏွဳန္းေတြကို သံုးသပ္ျပီး ျပန္ျပင္ေခၚရင္ မေကာင္းဘူးလားလို ့ေမးခ်င္ပါတယ္။ တန္းတူမွဳ၊ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ ေယာက္ေလးစားမွဳ၊ ညီညြတ္မွဳကို ေရွးရွဳတဲ့ အေခၚအေ၀ၚျဖစ္တဲ့ (ဖလံုေမါ၀္ထါင္၊ ဖလံုဖါ.ထါင္ (သို ့) ကညီမို ့ထံး၊ ကညီပါ့ထံး) ကို ေျပာင္းလဲေခၚၾကရင္ အမ်ားၾကီးေကာင္းမယ္လို ့ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီအသံုးအႏွဳန္းေတြကို သံုးေနက်တဲ့သူေတြ လည္းရွိေနပါျပီး။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းနည္းေနပါေသးတယ္။ တစ္မ်ဳိးလံုးကို ဖလံု (သို ့) ကညီ လို ့ ေခၚရင္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုျပီး အေသး စိတ္ေျပာခ်င္ရင္ေတာ့ (ဖလံုေမါ၀္ထါင္၊ ဖလံုဖါ.ထါင္ (သို ့) ကညီပါ့ထံး၊ ကညီမို ့ထံး) ကိုသံုးရင္ ပိုျပီး တန္းတူမွဳကို ထင္ဟပ္ေစပါတယ္။

ညီညြတ္မွဳကို ေရွးရွဳလွ်က္ --
ေဒါနေျမ (၀၄၊၀၃၊၀၈)Type your summary here.

Type the rest of your post here.